Niek Satijn 
 
 

heeft eenvoud me bewaard
wanneer de morgen
me hult in vleugels
en optilt naar de zon
heeft eenvoud me bewaard
waar de dauw mijn naam spelt
in druppels op mijn tong
of lig ik verspreid in scherven
die de stilte breken
en verlangen naar het licht
dat me verloren liet







                                                                                                    next  page